පුතු.......

        

අහස උසට

නැගුන පැතුම්

එකින් එකට

බිඳෙන කලට

දින දින

දෙපසට යන අප

එකට තබා

බඳින රැහැන

 

වෙසඟන....

  

            

මතකය අතර සිරවී....

එබෙයි යළි යළි - පතුලටම සිත....

 

පොලවේ ගසා - පොඩිකර

කුනු ගොඩට - විසිකර

තැබූවෙමි ගිණි කූරක්

නිම කරන්නට - මේ කරුමය...

 

අනේ ආයෙත් ඇවිදින්...

මගේ යහනට - නිදන බිරිඳට නොපෙනී

අත ගායි හිස....

 

එක දවසක වෙනසකට

අතිනුත් මුදල් දී

සින්නක්කරම

ගත් හැටි

මම මේ දවන මතකය....