දඩබ්බරයා සහ මල් කැකුල

මල් පෙති මත
සමනලුන්ගෙ තොල්පෙති විය.
බමර තුඩින් රිදුණු
පුංචි සලකුණු විය.
අන් සුරතක නුඹෙ දෑඟිලි
සුරතල් විය.

කාට උණත් නුඹෙ අයිතිය
දිනයක මම
නුඹ අල්ලා ගෙන සිපගමි.
උදුරාගෙන පළා නොයමි.
මගෙ තොල්පෙති නුඹෙ
මල්පෙති මත තවරමි.
එපමණ ඇති.

සිංහ කොඩිය

දෙමළ, මුස්ලිම්
වෙන වෙනම කූඩු කර
කඩුවක් අතට දී
තබා සිංහයෙක් එහි මුරට
නුඹයි මුල පිරුවෙ ජාතිවාදයට
මේ පුංචි සිරිලක් බිම.

රතිඤ්ඤා වෙළෙන්දාගේ උදාන වාක්‍යය

මෙදා අවුරුද්දත්

අන්තිම සවුත්තුයි.

එකෙක් නෑ හරි හමන්

රතිඤ්ඤා අර ගත්තු.

අනේ එක පාරටම

පාත්වුණ ඉල්ලම

කියන ගානට ගන්න

ඒවි උන් පෝලිමේ.

ප්‍රභා තව බොහෝ අය වාගේම
උඹ නිසා ගොඩ ගිය
තව එකෙක් තමා මම.

අඹු දරුන් කුසගින්නෙ හඬන විට
උඩ බලන් හූල්ලපු මට
උඹ තමා වසන්තය ගෙනාවේ.

ඒත්...
එකදු එක රතිඤ්ඤාවක්වත්
පත්තු කළේ නෑ මම
උඹ මළ සතුටට...

මරණය

ප්‍රභාකරන් මළ සතුටට
රබන් ගසා කිරිබත් කා
ඒ මරණය අපි කරගත්තා රමණය
හෙට දහසක් ප්‍රභාකරන්ලා උපදන.

උතුරට යන නෑදෑ ගමනුත් අතහැර
කුසගින්නේ මියෙන්න ඉඩ දී කොටිකැළ
පිට කෙරුවා තිස් වසරක් බැඳි වෛරය
දකුණ පුරා දන්සැල් දී මඟ දිගටම

කොටි මරන්න දළදාවට වුණ භාරය
ඔප්පු කරන්නට යනකොට කිරිබත් ගෙන
දන්ත ධාතුවත් අරගෙන හොර රහසෙම
පූජාසනයෙන් බැසගොස් ඇත හිමිසඳ.

අයි.පී.එල්....

බලමි
නොනැවත බලමි
ක්‍රිකට් අතර
ඉඳහිට දකින තුරු
නෙත පිනන
නුඹෙ නැටුම්.....

රූපවාහිනිය....

වෙඩි හඬට මදුරුවන් සේ මියෙන
රුපුන් ගැන අඩු වැඩිය දිග හරින

හෙට තනන ජාතියේ සොහොන් ගෙට
නිතර ඔළුගෙඩි ගනින....

සිංහලෙන් විතරක්ම කතාවෙන
අන්ඩර දෙමළ නොතේරෙන

පපු කැහුතු නැතිවම
මැද සාලෙ රෑ අටට ලේ ගලන

දුප්පත්කම නිසා
තවමත් පොලවෙ නොගැසුව

ජාතියේ රුධිරවාහිනිය

දෙවැනි කසාදය

අන් සතුව දුර ඇති විට
පිනවයි ගත.
උමතු කරයි සිත
අයිති කර ගන්නමයි හිත....

බලි තොවිල් අණවින කොට
පලවා දුක බෙදාගත් යක් දොස
ගෙන ආ විට ගෙට.....

කිසිම වෙනසක් නෑ
පුරුදු තිත්ත රසමයි.
අපුලම දැනෙයි මට...

මගේ කවිය...

වෙනදා මෙන් අදත්
නුඹ ගැන ලියන්නට
පන්හිඳ අතට ගත්තෙමි.

නුඹ ගැන ලියන පද
හෙට ඇය දුටුවොතින්
ජංජාලයකි
නිසැකවම ඇවිලේ ගිණි

පුරුදු ලෙසටම මම
ලියමි කවියක්
මතුපිට ඇගේ රූ සිරි තැවරුණ
ඇතුලත...
නුඹේ තෙත සිත සැඟවුණ...

ගොවි ගීතය....

බොල් කරලේ ණය ගෙවන්න
දූට අරුන්ගල් ගෙනෙන්න
පියා සැළු විහඟ රජුණි
කිම නුඹ අද නෙතු පියාන

දහසක් පැතුමන් පුරාන
නුඹ එන තුරු මග බලාන
උන් අඹු දරුවන් සනසන
ගීතයක්ද කණකොක් හඬ

කනේරු මල් ගහ පාමුල
තිබිණි නුඹේ මුදු හදවත
දූගෙ කරේ පලන්ඳන්න
කඳුළු බිංදු දෙකක් එක්ක

බිරිඳ...

නුඹ නැති විට ලඟ
නුඹ නැති වග දැන
නිදහස-පාළුව දැනේ
මුසුව මට....

ඒ නිදහස විඳ
මිටින් මුදාහල
විහඟකු විලසට
පියඹනු බෑ මට...

නුඹ නැති පාළුව
සිතේ තුරුළු කොට
ගුලි වී යහනත
නුඹ හෙට එන තුරු
ඇඟිලි ගනිමි මම

නිළියකට පෙම් බැඳ....

තරු වැටෙන කොට බිම
ගිලිහී අහස් වියනෙන්
සඳ හිටියා නිහඬවම
සිතමින්
'තව තරු කෙතරම් තියේද මට...!'

සඳ දන්නෙ නෑ
ඒ හැම එක තරුවක්ම
කොයිතරම් නම් ආදරෙයිද සඳට...

අන්සතු නුඹ...

නුඹ අන්සතු වුවහොත්
මා ලෝකයට වැඩ බැරි මිනිසෙකු වනු ඇත.

නුඹ මා සතු වූවා නම්
මා ලෝකයට මෝඩයෙකු වනු ඇත.

මා වැඩබැරි මිනිසෙකු වුවද
මෝඩයෙකු වුවද
නුඹ මට හිමි නොවනු ඇත

මෝඩයෙකු නොවී මට නුඹ රැක ගත හැකි මගක්
ඇත්තෙම නැද්ද?